Ιανουάριος 11, 2019. 16:54
Κυρίες και κύριοι Βουλευτές,
Τα μέλη των Παμμακεδονικών Ενώσεων Υφηλίου διαφωνούμε ευθαρσώς με την προδοτική «Συμφωνία των Πρεσπών», καθώς αυτή βλάπτει καίρια την υπόσταση της Ελλάδας και τον ελληνισμό. Πρώτιστο και υψίστης σημασίας γεγονός είναι το ότι η «Συμφωνία» αυτή έρχεται σε κατάφωρη αντίθεση με τη θέληση της μεγάλης πλειοψηφίας του ελληνικού λαού, όπως και το ότι προέρχεται από μία διασπασμένη κυβέρνηση κατά την εισήγηση της εν λόγω «Συμφωνίας» η οποία δεν διέθετε πλειοψηφία, καθώς ο κυβερνητικός εταίρος, ΑΝΕΛ, απαραίτητος για την ύπαρξη της κυβέρνησης, επίσημα έχει δηλώσει την αντίθεσή του στην παραχώρηση του ονόματος της «Μακεδονίας».
Πιστεύουμε ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να κυβερνάται σαν καθεστώς Πρωθυπουργικής δικτατορίας από ένα κόμμα το οποίο στις τελευταίες εκλογές έλαβε το απολύτως μειοψηφικό ποσοστό 19,3% επί όλων των Ελλήνων που έχουν δικαίωμα ψήφου. Παράλληλα, δεν υπάρχει στη χώρα μας νομοθεσία από την οποία προκύπτει η αρμοδιότητα του Υπουργού Εξωτερικών να εκχωρεί από μόνος του την πανάρχαιη Εθνική μας Ιστορία, επιτρέποντας στους Σλαβοαλβανούς των Σκοπίων να αυτοαποκαλούνται «Μακεδόνες» και η Βουλγαροσλαβική γλώσσα τους «Μακεδονική».
Κορυφαίο ζήτημα είναι ότι καλείστε κυρίες και κύριοι βουλευτές να συμπράξετε με την ψήφο σας ως συνένοχοι σε ένα ανοσιούργημα κατά της ελληνικής δημοκρατίας, με ό,τι αυτό σημαίνει νομικά, καθώς δεν υπάρχει προηγούμενο στα ελληνικά πολιτικά χρονικά που να έχουν φαλκιδευτεί σε καιρό δημοκρατίας τα συνταγματικά δικαιώματα του Προέδρου της Δημοκρατίας μας. Γιατί η υπογραφή της Συμφωνίας των Πρεσπών εκ μέρους της χώρας μας εδράζεται στο άρθρο 36 του Συντάγματος της Ελλάδος και πρόκειται για υλοποίηση αρμοδιότητας του Προέδρου της Δημοκρατίας ως Διεθνούς Παραστάτη της Χώρας.
Σύμφωνα με το άρθρο 36 παρ. 1 του Ελλ. Συντάγματος «ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, με τήρηση οπωσδήποτε των ορισμών του άρθρου 35 παράγραφος 1, εκπροσωπεί διεθνώς το Κράτος, […] συνομολογεί συνθήκες ειρήνης, συμμαχίας, οικονομικής συνεργασίας και συμμετοχής σε διεθνείς οργανισμούς ή ενώσεις και τις ανακοινώνει στη Βουλή, με τις αναγκαίες διασαφήσεις, όταν το συμφέρον και η ασφάλεια του Κράτους το επιτρέπουν».
Οι προϋποθέσεις της άσκησης της συγκεκριμένης αρμοδιότητας του Π.τ.Δ. είναι δύο, και συγκεκριμένα: α) η τήρηση των ορισμών του άρθρου 35 παρ.1, Συντ. και β) η ανακοίνωση της συνθήκης στην Βουλή, με τις αναγκαίες διασαφήσεις.
Στην προκειμένη περίπτωση λοιπόν παραβιάστηκε καταφανώς το Ελλ. Σύνταγμα και η συμφωνία είναι ακυρώσιμη, αφού ο ΠτΔ ουδέποτε προέβη στην ανακοίνωση της Συμφωνίας των Πρεσπών στην Ελληνική Βουλή και ουδέποτε η υπογραφείσα Συμφωνία δημοσιεύθηκε στην Εφημερίδα της κυβερνήσεως.
Δεύτερος, από τους πολλούς, αλλά κορυφαίος λόγος κατάφωρης παραβίασης του ελληνικού Συντάγματος είναι το ότι καλείστε να γίνεται συνένοχοι με την ψήφο σας σε μια εγκληματική πράξη κατά του πολιτεύματός μας, αφού σας ζητούν να υπερψηφίσετε μία «Συμφωνία» η οποία ήδη σήμερα, 10 Ιανουαρίου 2019 θεωρείται πλέον λήξασα. Πράγμα το οποίο συνιστά ουσιώδη λόγο παραβίασης του άρθρου 60 της Συνθήκης της Βιέννης (λόγω εκπνοής τεθείσης προθεσμίας), αφού στο Α΄ μέρος της «Συμφωνίας των Πρεσπών» το Άρθρο 1, παρ.4, εδαφ.ε, όριζε ότι: «η ΠΓΔΜ όφειλε να ολοκληρώσει στο σύνολό του (in toto) (στο σύνολό τους) τις συνταγματικές τροποποιήσεις έως το τέλος του 2018». Έτσι η μη έγκαιρος τροποποίηση του Συντάγματος της ΠΓΔΜ αντιβαίνει στην ίδια την «Συμφωνία των Πρεσπών».
Θέλουμε να τονίσουμε ξανά το γεγονός, ότι η «Συμφωνία των Πρεσπών» έγινε χωρίς την έγκριση του ελληνικού λαού (ο πρωθυπουργός κ. Α. Τσίπρας χωρίς αμφιβολία φοβήθηκε το δημοψήφισμα), ενώ το άρθρο του συντάγματος 1.2 αποσαφηνίζει πως «Θεμέλιο του πολιτεύματος είναι η λαϊκή κυριαρχία».
Ο ελληνικός λαός αποφάσισε σε πάνδημα, μεγαλειώδη συλλαλητήρια σε 24 πόλεις της Ελλάδος, με ειδικά ψηφίσματα σε 43 δήμους της Μακεδονίας μας, με συλλογή πολλών εκατοντάδων χιλιάδων υπογραφών στην Ελλάδα και το εξωτερικό, ότι αυτή η συμφωνία δεν είναι προς το συμφέρον του. Επομένως ο αριθμός των 151 βουλευτών είναι ελάχιστος για να αποφασίσει για την εκφρασμένη πλειοψηφία των 85% του ελληνικού λαού για ένα τόσο σοβαρό εθνικό θέμα. Άλλωστε το άρθρο 28.2 του συντάγματος αναφέρει: «Για την ψήφιση νόμου που κυρώνει αυτή την συνθήκη ή συμφωνία απαιτείται πλειοψηφία των τριών πέμπτων του όλου αριθμού των βουλευτών».
Η Συμφωνία:
Πρώτον, δεν λύνει το ζήτημα της ονομασίας των Σκοπίων. Πόσο μάλλον, δεν το λύνει erga omnes. Και ενώ προβλέπει ότι το κράτος θα ονομάζεται «Βόρεια Μακεδονία», εν τούτοις:
1. Η ιθαγένεια θα είναι σκέτο «μακεδονική» (αφορά σε όλους τους πολίτες της χώρας). Η ιθαγένεια δημιουργεί ταυτότητα, άρα αναγνωρίζει εθνότητα. Η γλώσσα θα ονομάζεται σκέτο «μακεδονική».
2. Τα διεθνή σύμβολα θα είναι MK και MKD, δηλαδή σκέτο «Μακεδονία»
3. Τα εμπορεύματά τους θα είναι σκέτο «μακεδονικά». Όσα ελληνικά προϊόντα χρησιμοποιούν σήμερα την ίδια ονομασία προέλευσης, θα πρέπει να κάνουν αίτηση για να το διατηρήσουν, εάν εγκριθεί από κοινή εμπορική επιτροπή, ή να προσφύγουν σε διεθνή διαιτησία βάσει των κωδίκων Αλικάντε.
4. Το επίθετο «μακεδονικός/η/ο» όσον αφορά σε πρόσωπα, αντικείμενα, αφηρημένες έννοιες, θα μονοπωλείται από τα Σκόπια, δεδομένου ότι αυτοί θα το έχουν στο όνομα του κράτους.
5. Παραμένει στο άρθρο 36 του Συντάγματος των Σκοπίων μετά τις τροποποιήσεις που έκαναν ή προτίθενται να κάνουν η αναφορά σε «μακεδονικό κράτος» χωρίς τον προσδιορισμό «βόρειο».
6. Η ασυμμετρία ότι για εκείνους το «Μακεδονία» θα είναι το όνομα μιας κρατικής οντότητας με διεθνή εκπροσώπηση, υποκείμενο στο διεθνές δίκαιο και τις διεθνείς σχέσεις, ενώ για την Ελλάδα θα είναι –στην καλύτερη περίπτωση- όνομα μίας εσωτερικής περιφέρειας, άρα μόνο εσωτερικής χρήσης, παράγει όλες τις παραπάνω προβληματικές επιφυλάξεις, με αποτέλεσμα όχι απλώς να μην λύνει το «Μακεδονικό ζήτημα», αλλά να το διαιωνίζει και να το δυσχεραίνει ακόμη περισσότερο, εις βάρος μάλιστα των εθνικών μας συμφερόντων.
Δεύτερον, θέτει τις βάσεις για αναγνώριση «μακεδονικής μειονότητας» στην Μακεδονία.
1. Η πρώτη «Στέγη Μακεδονικού Πολιτισμού» των υποτιθέμενων «εθνικά Μακεδόνων» ιδρύθηκε στην Φλώρινα τον Ιανουάριο του 1990, δηλαδή 21 ολόκληρους μήνες ΠΡΙΝ τον Σεπτέμβριο του 1991 όταν η πΓΔΜ αποσχίστηκε από την Γιουγκοσλαβία και αιτήθηκε διεθνούς αναγνώρισης. Δεν είναι καινούργιο, ούτε πρόκειται να σταματήσει.
2. Η υποτιθέμενη επιτυχία της Συμφωνίας ήταν το άρθρο 7 όπου διαχωρίζεται η έννοια της Μακεδονίας. Κανείς δεν διάβασε προσεκτικά την παράγραφο 5 που λέει τα εξής: «Τίποτα στην παρούσα Συμφωνία δεν αποσκοπεί στο να υποτιμήσει καθ’ οιονδήποτε τρόπο, ή να αλλοιώσει ή να επηρεάσει τη χρήση από τους πολίτες εκάστου Μέρους.». Δηλαδή δεν μπορεί η Ελλάδα να επηρεάσει την χρήση του όρου «Μακεδονία» από τους Σκοπιανούς.
3. Μετά τις πρόσφατες Συνταγματικές τροποποιήσεις στα Σκόπια στο άρθρο 36 παραμένει η αναφορά σε «Μακεδόνες», που δεν είναι πολίτες της χώρας, αλλά «κατοικούν στο εξωτερικό». Η αναφορά σ’ αυτούς, ως σκέτο «Μακεδόνες» αφ’ ενός αναγνωρίζει «εθνότητα Μακεδόνων», η οποία χρήζει φροντίδας και προστασίας από το «μακεδονικό κράτος» (είναι το ίδιο άρθρο με αυτό που αυτή η έκφραση παραμένει αναλλοίωτη, αφ’ ετέρου εγγυάται τα δικαιώματα όσων «εκδιώχθηκαν ή κυνηγήθηκαν από μακεδονικούς εθνοαπελευθερωτι κούς αγώνες». Ο μοναδικός τέτοιος αγώνας, σύμφωνα με το σκεπτικό τους, ήταν ο ελληνικός Εμφύλιος πόλεμος. Θέτει λοιπόν η «Συμφωνία» τις βάσεις πίεσης προς την Ελλάδα, ώστε να παύσει να «εκδιώκει» τους δήθεν «εθνικά Μακεδόνες» στο έδαφός της, δηλαδή όσους σλαβόφωνους ζουν στην Ελλάδα.
4. Μετά τις πρόσφατες Συνταγματικές τροποποιήσεις στα Σκόπια, στο Προοίμιο παραμένει η αναφορά στην διακήρυξη της ΑΣΝΟΜ το 1944 (Αντιφασιστική Διάσκεψη για την Εθνική Απελευθέρωση της Μακεδονίας). Στην διακήρυξη αυτή προβλέπεται ρητά ο στόχος «Ένωσης των Μακεδόνων της Ελλάδας, της Βουλγαρίας και της «Μακεδονίας» σε ένα κράτος».
5. Η σαφής, αναγνώριση «μακεδονικής εθνικής συνείδησης» γίνεται από την Ελλάδα για πρώτη φορά στην Ιστορία με την «Συμφωνία των Πρεσπών». Ενώ:
Δεν υπάρχει κανένας χάρτης περιηγητή του 19ου ή προηγούμενου αιώνα στον οποίον να αναφέρονται «εθνικά Μακεδόνες»,
σε καμία Οθωμανική απογραφή δεν αναφέρονται «εθνικά Μακεδόνες»,
στην απογραφή που είχε διενεργήσει ο Τούρκος Διοικητής του βιλαετίου Θεσσαλονίκης, και όχι «Μακεδονίας», Χιλμή Πασάς το 1905, δεν αναφέρονται πουθενά «Μακεδόνες».
στην απογραφή του 1921 στην Γιουγκοσλαβία δεν αναφέρθηκε κανένας «Μακεδόνας» και καμία ύπαρξη ή χρήση «μακεδονικής γλώσσας»,
Έλληνας υπουργός εξωτερικών αναγνώρισε τους Σλαβόφωνους της Μακεδονίας ως «βουλγαρική μειονότητα» στο Πρωτόκολλο Πολίτη-Καλφώφ το 1924. Το Πρωτόκολλο δεν κυρώθηκε από το ελληνικό Κοινοβούλιο το 1925, άρα δεν εγκρίθηκε η αναγνώριση.
Έλληνας υπουργός εξωτερικών αναγνώρισε τους Σλαβόφωνους της Μακεδονίας ως «σερβική μειονότητα» το 1926. Η συμφωνία της δικτατορικής κυβέρνησης Θ. Παγκάλου δεν κυρώθηκε από το ελληνικό Κοινοβούλιο το 1927, άρα δεν εγκρίθηκε η αναγνώριση.
Ερώτημα για αναγνώρισή τους ως «μακεδονική εθνότητα» δεν έθεσε ποτέ κανείς μέχρι σήμερα, διότι δεν υφίσταται τέτοια εθνότητα.
Με τη «Συμφωνία των Πρεσπών» γίνεται έμμεση αναγνώριση όσων απέμειναν στην Ελλάδα μετά τον πόλεμο και τον Εμφύλιο ως «εθνικά Μακεδόνες». Έτσι, απομένει η απόρριψη κύρωσης της συμφωνίας αυτής από το ελληνικό Κοινοβούλιο για τρίτη φορά, σήμερα.
Τρίτον, δεν είναι απλώς μία «Συμφωνία για το όνομα» (άρθρο 1), αλλά μία πολύ γενικότερη συμφωνία κατά την οποία η Ελλάδα παραχωρεί καταναγκαστικά την εμπειρία, τεχνογνωσία και τους πόρους της σε όλα τα πεδία της πολιτικής, κρατικής και άλλης ανθρώπινης δραστηριότητας. Δείτε τα άρθρα 9-18.
Επιβάλλεται στην χώρα μας (άρθρο 13), λόγω του ότι τα Σκόπια είναι περίκλειστο κράτος, να ισχύσουν οι «προβλέψεις της Σύμβασης των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας», αλλά και συμφωνίες που «θα εφαρμόζονται και όταν ΘΑ συνομολογούνται», δηλαδή στο μέλλον… Έτσι η χώρα μας υποχρεώνεται να παραδώσει προς «συνεργασία» τώρα τα λιμάνια της Θεσσαλονίκης και Καβάλας και στο μέλλον την ΑΟΖ της. Επομένως η Ελλάδα δεν θα μπορεί να ξεφύγει απ’ αυτήν την «Συμφωνία» ποτέ.
Πρόκειται για μία εθνικά απαράδεκτη «Συμφωνία», η οποία υπονομεύει ευθέως τα συμφέροντα των Ελλήνων, και η οποία επιβραβεύει και ενθαρρύνει έναν επιθετικό εθνικισμό εναντίον μας. Ο επεκτατισμός είναι δομικό στοιχείο του κράτους της ΠΓΔΜ έτσι που δεν νοείται χωρίς αυτόν σε βάρος της Ελλάδος.
Είναι τραγικό το ερώτημα που πιστοποιεί την αφαίρεση της πολιτιστικής και πολιτικής μας ταυτότητας: Αν αυτοί είναι Μακεδόνες, τότε εμείς τι είμαστε;
Κυρίες και κύριοι βουλευτές, δεν έχετε το δικαίωμα να αγνοήσετε το γεγονός πως εμείς είμαστε ΟΙ Μακεδόνες. Όπως δεν έχετε κανένα δικαίωμα να καταδικάσετε τις επόμενες γενιές σε απώλεια της εθνικής τους ασφάλειας, ιστορικής τους μνήμης και ταυτότητας, ούτε να αγνοείτε την ξεκάθαρη βούληση του 85% του ελληνισμού, ο οποίος την περυσινή χρονιά, 2018, πραγματοποίησε στην Ελλάδα και το εξωτερικό περί τα 140 συλλαλητήρια διαδηλώνοντας την αντίθεσή του με τη «Συμφωνία των Πρεσπών».
Κυρίες και κύριοι βουλευτές, σε οποιοδήποτε κόμμα και αν ανήκετε, κάνετε το καθήκον σας τηρώντας το Σύνταγμα και τους νόμους και πάνω από όλα κάνετε το καθήκον σας προς την πατρίδα μας: αρνηθείτε να κυρώσετε αυτή την συμφωνία.
Με τιμή,
Οι ΠΑΜΜΑΚΕΔΟΝΙΚΕΣ ΕΝΩΣΕΙΣ ΥΦΗΛΙΟΥ
Παμμακεδονική Ένωση ΗΠΑ
Πρόεδρος: Δημήτρης Φιλιππίδης
Παμμακεδονική Ομοσπονδία Αυστραλίας
Συντονιστής: Παναγιώτης Ιασωνίδης
Παμμακεδονική Ένωση Καναδά
Πρόεδρος: Χρήστος Καράτζιος
Παμμακεδονική Ένωση Αφρικής
Πρόεδρος: Αμύντας Παπαθανασίου
Παμμακεδονική Ομοσπονδία Καναδά
Πρόεδρος: Γεώργιος Παπαδάκης
Πανελλήνια Ομοσπονδία Πολιτιστικών Συλλόγων Μακεδόνων (Ελλάδα)
Πρόεδρος: Γεώργιος Τάτσιος
Συνυπογράφοντες:
Γεώργιος Ν. Ρωμανός (MSc) / Συγγραφέας, Ιστορικός Ερευνητής
Ανδρέας Σταλίδης (MSc, MA, MPhil) Μαθηματικός Αναλυτής
Νίνα Γκατζούλη
Συντονίστρια Παμμακεδονικών Ενώσεων Υφηλίου
Email: ninagatz@comcast.net
Τηλ: 603-742-0466
Πηγή INTERNATIONAL HELLENIC ASSOCIATION
________________________
https://wp.me/p8civZ-16b
Ο Joe Biden, ο αντιπρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών εξήρε τους Αμερικανο-Εβραίους για τον πρωταγωνιστικό ρόλο που είχαν στον αγώνα για τον «γάμο» των ομοφυλοφίλων, για τα «ανοικτά σύνορα», το φεμινισμό, την «κοινωνική δικαιοσύνη», και πολλά άλλα. Ο Μπάιντεν δήλωσε ότι οι Εβραίοι ήταν ένας από τους μεγαλύτερους παράγοντες, αν όχι ο μεγαλύτερος, στο να έρθουν «κοινωνικές αλλαγές» στις Ηνωμένες Πολιτείες.
